کلی خبر

<sup><sub>Curtis اسم آلبوم جدید 50 Cent هست که قرار به زودی در June 26 منتشر بشه. در این پروژه که قبلا Before I Self Destruct عنوان گرفته بود، Eminem و Mary J. Blige و کسانی چون Justin Timberlake، Akon، Robin Thicke و Nicole Scherzinger از گروه Pussycat Dolls هم 50 Cent رو یاری می‌کنند.

Velvet Revolver (گروهی که Slash یکی از اعضای اونه) هم تاریخ انتشار دومین آلبوم خود Libertad را July 3 قرار دادند. همچنین این گروه تاریخ برگزاری 12 تور در آمریکا و کانادا رو معلوم کرده.

White Stripes هم به مناسبت دهمین سال فعالیت هنری خود قصد دارند نسخه‌ی محدودشده‌ی آلبوم جدید خود رو در اختیار هوادارانشون بگذارند. این آلبوم در June 11 برای فروش در دسترس خواهد بود.

گروه Smashing Pumpkins لیست Track های آلبوم جدیدشون رو افشا کردند. این آلبوم Zeitgeist نام گرفته و اولین آلبوم گروه پس از سال 2000 هست که قراره در July 7 منشتر بشه و شامل 12 ترک خواهد بود که سه تای آن‌ها عبارتند از "Doomsday Clock" و "Tarantula" و "Pomp and Circumstance".

Madonna، Arctic Monkeys، Amy Winehouse، Scissor Sisters و Corinne Bailey Rae قراره در مراسم Ivor Novello شرکت کنند. جوایز این مراسم از طرف آکادمی بریتانیایی آهنگ‌سازان و آهنگ‌نویسان اهدا میشه. Arctic Monkeys قراره جایزه بهترین ترانه رو بخاطر آهنگ "When the Sun Goes Down" دریافت کنه.

Joey Jordison درامر گروه Slipknot، تابستان امسال در برگزاری تور به گروه Korn می‌پیوندد. او گفته: "خیلی باید خوش‌شانس باشم که این فرصت رو پیدا کنم تا با گروهی که سال‌ها از آن تاثیر گرفته‌ام همکاری کنم. وقتی برای اولین بار Korn گوش دادم عاشق کاراشون شدم و از همان موقع یکی از هواداران این گروه شدم."
Jordison تابستان امسال با گروه Korn برای برگزاری تور سفر خواهد کرد و پس از آن برای ضبط آلبوم جدید گروه خودش به Slipknot ملحق می‌شود.</sub></sup>

_{ٱلبوم جدید Linkin Park بنام “Minutes to Midnight” در این هفته در جدول The Billboard 200 مکان اول رو به خود اختصاص داد. به گفته‌ی Nielsen SoundScan این آلبوم، پرفروش‌ترین آلبوم سال 2007 در هفته‌ی اول انتشار، به تعداد 623,000 کپی هست. بعد از آلبوم Jay-Z بنام "Kingdome Come" که December سال پیش در هفته‌ی اول 680,000 کپی به فروش رفت، “Minutes to Midnight” پرفروش‌ترین آلبوم تاکنون بوده که در جدول Billboard راه پیدا کرده. در دو سال گذشته فقط پنج آلبوم بوده که توانسته در هفته‌ی اول انتشار بیشتر از 600,000 عدد کپی به فروش برسه. آلبوم قبلی لینکین پارک "Meteora" در سال 2003 با فروش 810,000 عدد کپی در هفته‌ی اول انتشار در رده‌ی اول جدول قرار گرفته بود.}

_{بالاخره بعد از کلی انتظار،آلبوم جدید Linkin Park منتشر شد.
این آلبوم که Minutes To Midnight نام داره بعد از کلی انتظار هواداران این گروه منتشر شد.
به نقل از سایت فارسی Linkinpark این آلبوم روز 14 اردیبهشت،4 می، منتشر شد.و این در حالی بود که قرار بود آلبوم Minutes To Midnight روز 14 می یا همون 25 اردیبهشت منتشر بشه.
برای دانلود آهنگ های این آلبوم می تونید به سایت http://linkinpark.ir مراجعه کنید.}

<sub>"What I’ve Done" اسم اولین آهنگ منتشر شده از سومین آلبوم Linkin Park بنام Minutes to Midnight هست که این آلبوم به زودی منتشر خواهد شد. این آهنگ برای اولین بار در April 1, 2007 در رادیو پخش شد و در April 2, 2007 برای دانلود، و CD این آهنگ در April 30, 2007 منتشر شد. این آهنگ با اکثر آهنگ‌های قبلی گروه تفاوت چشمگیری داره، در این آهنگ اصلا صدای Mike Shinoda به گوش نمی‌رسه. هارمونی‌های موجود در این آهنگ به این حقیقت اشاره می‌کنه که گروه در آلبوم جدید صدای متفاوت‌تری به نمایش می‌گذارند. طبق گزارشات"What I’ve Done" آخرین آهنگی هست که برای این آلبوم نوشته شده.

Chester Bennington در مارس 2007 گفته:" Joe (Hahn) اومد پیش من و Mike که در مورد آلبوم Minutes to Midnight و چگونگی تغییر سبک گروه نظرمون رو بگیم. تا اندازه‌ای این خود ما هستیم که داریم با آن‌چه که عادت کردیم باشیم خداحافطی می‌کنیم. صدای درامز و گیتار تغییر کرده و دیگه شاهد صداهای چندگانه نیستیم، این همون چیزیه که Rick (تهیه کننده‌ی آلبوم) از ما خواست."</sub>

_{Music Video}

_{Joe Hahn که DJ گروه هست، کارگردانی موزیک ویدئو "What I’ve Done" رو انجام داده، که این ویدئو در صحرای کالیفرنیا تصویربرداری شده. این ویدئو برای اولین بار در April 2, 2007 از MTV و Fuse پخش شد و این ویدئو انعکاسی است از موضوعات اجتماعی مثله، گرم شدن زمین، قحطی، جنگ و ویرانی. همچنین این Clip در قسمت "Battle of the Videos" از MTV در مقابل Evanescence و Lil' Mama قرار گرفت.}

_{JC Chasez پایه‌گذار گروه Nsync، بعد از نوشتن آهنگ‌هایی با صداهای urban/ hip-pop، drum'n'bass و aux rock که تلاشی بود برای ثابت‌کردنه این‌که او تا چه حد از ریشه‌های موسیقی پاپ جدا شده، این‌بار تسلیم موسیقی پاپ شد، همان سبکی که او در آن به بهترین وجه عمل می‌کند. آهنگ رومانتیک "You Ruined Me" به آهنگ "What's Left of Me" از Nick Lachey شباهت داره، اما این آهنک مختص خود JC Chasez هست، او این‌بار آهنگی رو به ما تقدیم می‌کنه که دارای ملودی زیبا و آوازی محکم و لطیف است. ممکنه که این آهنگ پیشتاز نباشه، ولی چندان هم از آن دور نیست. در هر صورت واضحه که این آهنگ بهترین کار JC Chasez تا به امروز بحساب میاد}

<sup><sub>اگر آلبوم تقریبا خلل‌ناپذیر Folklore که دومین آلبوم Nelly Furtado است و در سال 2003 منتشر شد، توانسته باشه چیزی رو به اثبات برسونه، اون اینه که این خواننده‌/ترانه‌نویس مدرن، زیرک و جاه‌طلب هنوز کاملا نتونسته به کارهای عالی و باکیفیت دسترسی پیدا کنه و آن‌ها رو خلق کنه. چون Nelly به طور تفننی در زمینه موسیقی جهانی کار می‌کرد و همچنین بخاطر ریسک‌های‌ موفقیت آنی، او بدون توجه به سلیقه‌ی شنوندگان، خودش رو آزاد گذاشته بود هرطور که دوست داش عمل کنه، و شنوندگان او هم عینا به او واکنش نشان دادند، بطوریکه این آلبوم به سختی توانست در جدول Billboard Top 40 راه پیداکنه، هیچ آهنگ موفقی ارائه نکرد، و فروش آن تنها به اندازه‌ی یک‌چهارم از فروش آلبوم اول او [که برنده‌ی جایزه‌ی Grammy هم شد] بود. تجدید نظر در مورد سبک آلبوم بعدی او، یعنی Loose که حدودا سه سال بعد از انتشار Folklore، در سال 2006 منتشر شد یک Nelly Furtado ی کاملا متفاوت رو به ما معرفی کرد: کسی که جذاب، فریبنده شده بود و برای dancefloor آماده شده بود. او به میزان زیادی از سبک Gwen Stefani اقتباس کرد و کمی هم از حرکت دهه هشتادی موجود در آلبوم Justified از Justin Timberlake تاثیر گرفت، اکنون Furtado صدا و سبکی داره که نقطه شروع آن، سال 2006 است. این حرکت ممکنه که هوادارانی رو که از طریق آلبوم اول او یعنی Whoa, Nelly! [که درسال 2000 هیچ آلبومی به مانند اون پیدا نمی‌شد] به او جذب شده بودند رو از دست بده. Furtado در جایی که شخصیت اصلیش لطمه خورده آروم نمیشینه چون در اون صورت جز یه ردپا چیزه دیگه‌ای از او باقی نمیمونه. Furtado اگر باهوش نبود هیچی نبود، او هوشیارانه Timbaland، یکی از بهترینِ بهترین تهیه‌کنندگان در موسیقی مدرن رو به عنوان همکار اصلی انتخاب کرد.

Timbaland سکان رهبری تمام آهنگ‌های این آلبوم را به جز 2 آهنگ از این 12 آهنگ رو در دست گرفت. البته کلا این آلبوم مشتمل بر 13 آهنگ هست که یکی از آن‌ها ورژن اسپانیایی آهنگ "Te Busque" که با Juanes خوانده. Timbaland به بیشتر این آهنگ ها حس شادی‌بخشی، ریتم‌های قدیمی و مدرن، bass قوی، قطعه‌های خواندنی فراوان و چنان ضرب‌های [beat] سنگینی اضافه می‌کنه که باید با دقت گوش کنیم تا متوجه بشیم چقدر تند و فرز هستند. و این در هیچ‌کجا به اندازه‌ای که در سه آهنگ آغازی "Afraid،" "Maneater،" و "Promiscuous" مشهود هست، دیده نمی‌شه. در این سه آهنگ‌، صدای ترامپت باعث می‌شه این آهنگ‌ها دلنشین و متقاعد‌کننده به نظر بیایند -- مخصوصا در آهنگ "Maneater" که این خصوصیت به صورت دایره‌وار تکرار می‌شه، همچنین صدای bass و قسمت تکرارشونده‌ای که ما رو به یاد Prince می‌اندازه [منظورم از "قسمت تکرارشونده" همون chorus هست.] Timbaland در این آلبوم بهترین توانایی‌هاش رو به نمایش گذاشته، این Nelly Furtado هست که ارتباط ضعیفی با آهنگ‌ها برقرار کرده؛ این مهم نیست که چطوری درآهنگ "Maneater" فریاد می‌کشه و یا در آهنگ "Promiscuous" زمزمه می‌کنه -- مهم نیست به چه میزان در مورد se* آواز می‌خونه، چون او se*y به نظر نمیاد. اگرچه این‌طور به نظر میاد که او داره تلاش می‌کنه se*y باشه، اما این باعث نمی‌شه اشتیاق و حرارت زیادی بوجود بیاد. نکته‌ی دیگه این‌که صدای Nelly به عنوان یک صدای Background [پشت‌زمینه] با محصول Timbaland ترکیب شده و به عنوان یک ابزار و وسیله ایفای نقش می‌کنه، و این به موسیقی کمک می‌کنه تا مدرن و بروز باشه. Furtado با میکسی که Timbaland انجام داده هیچ مخالفتی نمی‌کنه، و همین امر بیش‌تر از هرچیز هوش و زیرکی او را ثابت می‌کنه، بیشتر از اون‌چه در آلبوم Folklore به نمایش گذاشت؛ این‌که چرا او Timbaland رو به عنوان همکار انتخاب کرده علّتی داره، و به او اجازه داد تا در نصف این آلبوم درخشش داشته باشه. در نصفه‌ی دوم این آلبوم، همون نِلی فورتادوی سابق خودش رو نشون می‌ده. او با آهنگ "No Hay Igual" شروع به اقتباس از سبک‌های دیگر مکان‌های دنیا می‌کنه، او در این آهنگ با زیرکی reggaeton و M.I.A. رو باهم ترکیب کرده، در همان‌راستا می‌توان آهنگ "Te Busque" به سبک Latin pop رو نام برد. کلمات او رفته‌رفته خودشون رو نشون می‌دن، مثل آهنگ "Say It Right" – یک قطعه‌ی قابل تامل و تاریک که اگر این آلبوم محصول Timbaland نبود می‌شد بگیم که این آهنگ کاملا با سبک آهنگ‌های قبلی Nelly مطابقت داره – یا آهنگ شیرین و قابل تامل "In God's Hands"، و سپس آهنگ "Wait for You" که از موسیقی هندی و ملودی‌ تاثیر گرفته که ما رو به یاد آهنگ "I'm Like a Bird" می‌اندازه.

جفت شدنه Furtado و Timbaland یه همکاری واقعی و عالی به نظر می‌رسه، با این‌که هنوز هم از دو آلبوم قبلی هم تاثیر گرفته اما یک محصول پرماجرا و جذاب ارائه داده. موسیقی نیمه‌ی دوم آلبوم به اندازه‌ی "Maneater" و "Promiscuous" که به شایستگی قبل از اینکه خود آلبوم منتشر شود جزء بهترین آهنگ‌ها شدند [به ترتیب در بریتانیا وآمریکا،] معتادکننده و جذاب نیست. نبوغی که در این دو آهنگ به کار رفته، به Timbaland برمی‌گرده، کسی که نه تنها به این اهنگ‌ها شکل داد بلکه اشکالات رپ‌خوانی Furtado رو کم‌رنگ کرد. Furtado به اندازه‌ی کافی باهوش هست که به Timbaland اجازه بده بر این آلبوم حکمفرمایی کنه. Timbaland به Nelly Furtado قدرت تازه داد و باعث شد دوباره زنده بشه، هم از لحاظ خلاقیت و هم از لحاظ تجاری. پس این شایسته‌ی او بود که این دو آهنگ به عنوان بهترین‌های این آلبوم برگزیده بشن.

آهنگ پایانی این آلبوم یعنی "All Good Things (Come to an End)" [که قسمتی از این آهنگ توسط Chris Martin از گروه Coldplay نوشته شده] برای لحظات ناامیدی یک soundtrack خوب بحساب میاد.</sub></sup>

 ^{_{فورتادو(Nelly Furtado) خواننده کانادایی، با آلبوم جدید خود(Loose) به جدول پرفروشترین آلبوم پاپ بریتانیا باز می گردد. هفته پیش آلبوم لوز در مقام چهارم این جدول قرار گرفت ولی تک آهنگ "مرد کش" (Maneater) اولین آهنگ برگزیده از این آلبوم با گذشت چهار هفته هنوز صدر نشین جدول پرفروشترین تک آهنگ های بریتانیا است.}}

لوز اولین آلبوم نلی فورتادو بعد از غیبت سه ساله او از صحنه موسیقی است. دومین آلبوم او "فولکلور" (که در آن فورتادو آهنگ های الهام گرفتهاز موسیقی فولکلور پرتغالی را اجرا کرده بود) نیز بیش از سه میلیون نسخه فروش داشت.

در نگاه اول آلبوم لوز، ترکیبی از کار گوئن استفانی (Gwen Stefani) و کریستینا اگیلرا(Christina Aguilera) و نشانه فاصله گرفتن فورتادو از سبک دو آلبوم پیشین اوست. تیمبالند (Timbaland) یکی از موفق ترین تهیه کنندگان موسیقی پاپ تهیه این آلبوم را بر عهده داشته است.

سه چهارم آلبوم توسط تیمبالند تهیه شده و او با فورتادو در آهنگ (Promiscuous)همخوانی می کند. بیش از نیمی از آلبوم از آهنگ های رقص تشکیل شده، با ریتم های هیپ هاپ، آر اند بی و ملودی های ساده با صدای سینتسایزر که موسیقی الکتروی (Electro) سال های 80 میلادی را به یاد می آورد. سبک خواندن فورتادو بر روی این آهنگ ها نیز شباهت زیادی به استفانی، میس الیوت و مایا (M.I.A خواننده بریتانیایی که در سبک شبه رگا Ragga می خواند) دارد.

نیمه دیگر آلبوم را آهنگ های پاپ، آر آند بی و متاثر از موسیقی لاتین تکمیل می کنند. در نتیجه در آلبوم لوز چیزی برای همه پیدا می شود. طرز ارائه آلبوم و ویدئوهای آهنگ ها هم بار دیگر در قالب کار استفانی، آگیلرا و مدونا است.

مهمترین ایرادی که می توان بر آلبوم لوز وارد دانست بدون اصالت بودن آن است. هر ترانه و آهنگ شباهت به کار خواننده دیگری دارد (استفانی، آگیلرا، مدونا). آلبوم لوز چیزی بیشتر از مجموعه ای از سبک های از پیش امتحان شده و فورموله شده نیست.

شاید این امر به انتخاب تیمبالند برای تهیه آلبوم مربوط باشد. او تا به حال برای نمونه با میس الیوت، جاستین تیمبرلیک و بسیاری دیگر از خوانندگان معروف هیپ هاپ کار کرده و سبک تهیه موسیقی او در سطح جهانی شناخته شده است.

ابتکار در انتخاب تهیه کننده، خود احتیاج به دوراندیشی و تیزبینی ویژه ای دارد. برای مثال مدونا همیشه از تهیه کننده با استعدادی استفاده می کند که درست در مرحله قبل از شهرت قرار گرفته، در نتیجه موسیقی آلبوم او تازه جلوه می کند و او را یک قدم جلو تر از بقیه نگاه می دارد. با آلبوم لوز ،فورتادو در حقیت پشت استفانی، مدونا و آگیلرا قرار گرفته است.

از طرف دیگر توازن بین آهنگ های نواخته شده با سازهای آکوستیک و آهنگ های رقصی وجود ندارد. در دو آلبوم قبلی فورتادو تقریبا نیمی از آلبوم ها را آهنگ های آکوستیک تشکیل می دادند زیرا این آهنگ ها بخاطر جنس صدای فورتادو فضای دلنشینی را برای صدای فورتادو فراهم می کنند، مانند ترانه "در دست خدا" (In God's Hands). کمبود این نوع آهنگ ها، آلبوم فورتادو را بیش از از اندازه به یک آلبوم موسیقی رقص تبدیل کرده است. و در این میان ریتم های یکنواخت و بسیار مشابه تیمبالند آلبوم را طولانی تر از آنچه هست مجسم می کند

کمبود ترانه جذاب، ضعف بزرگ دیگر آلبوم است. تا به حال فورتادو خود را در قالب یک ترانه سرا - آهنگساز معرفی کرده یا حداقل تصویری از یک ترانه سرا - آهنگساز برای هواداران خود تجسم کرده بود ولی تاکید بیش اندازه بر روی موسیقی رقص جایی برای این سبک ترانه ها در آلبوم لوز بجای نگذاشته است.

آلبوم های قبلی او مانند ویترینی برای نمایش قدرت خلاقیت او جلوه می کردند. اما در آلبوم لوز او یک تماشاگر بیش نیست و ما در اصل در حال گوش کردن به مهارت تیمبالند در طرز تهیه آلبوم هستیم. چیزی از فورتادو برای شنونده قابل لمس نیست. او چیزی از خود را در ترانه ها و آهنگ ها نمایان نمی کند پس در نتیجه ویدئو و تبلیغات جای محتوا را پر می کنند.

این نکته نیز قابل ذکر است که این اولین آلبوم فورتادو برای کمپانی موسیقی گیفن (Geffen) یکی از غول های بزرگ کمپانی های موسیقی آمریکاست. از این رو شاید انتخاب راه و روش جدید برای آلبوم لوز توسط فورتادو و یا کمپانی جدید موسیقی او غیر منتظره جلوه نکند. زیرا فروش سه میلیونی آلبوم دوم او فولکلور، با در نظر گرفتن هزینه سنگین تبلیغات و تهیه آن، از سوی کمپانی موسیقی قبلی فورتادو رقم قابل توجهی قلمداد نشد.

در کلام آخر، آلبوم لوز، نمونه ای است از یک آلبوم فورموله شده پاپ امروزی (بودجه بزرگ، تهیه کننده مشهور، تبلیغات عظیم) با هدف بدست آوردن بیشترین بازده تجاری. بدون شک آلبوم لوز با کمک کمپانی بزرگ موسیقی گیفن آلبوم پرفروشی خواهد بود ولی در این میان آنطور که از سایت های اینترنتی هوادارن فوتاردو به نظر می رسد، او با تغییر مسیر سبک کار خود حمایت بسیاری از هوادارانش را از دست داده و این سوال باقی می ماند که در آینده هواداران نو یافته اش تا چه حد به وی وفادار خواهند ماند